Wist je dat Granada de hoofdstad is van de flamencotango “s? De aanpassingen die werden gemaakt van de Moorse tango” s waren de oorsprong van de Tango’s uit GranáDe Tangos del Camino, die een breed scala aan ongeëvenaarde tango’s in de flamencowereld omvatten. Van de Tangos del Camino tot de Merengazos, via de Tangos Canasteros of de Tango Parao. Allemaal geboren in de zigeunersfeer en de primitieve zambras van Sacromonte en omgeving.
Wat zijn de Tangos de Graná?
De Tango’s van Graná Dit zijn tango’s met een ontspannen ritme. Vergelijkbaar met de Arabische zambras, die worden uitgevoerd met falsetes, die doen denken aan Andalusische muziek, die werd gespeeld met bandurrias, waarschijnlijk de enige variant van flamenco waarin dit type instrument wordt gebruikt.
De persoonlijkheid van de tango uit Granada komt naar voren vanaf het eerste couplet van de cante en gedurende het daaropvolgende kwatrijn, waarvan de melodie wordt geïmponeerd door de scherpe hoge tonen van de stembanden. Terwijl het tweede kwatrijn een meer gevarieerde melodische compositie presenteert met zoetere tonen, waar de cantaor “zijn stem herschept” gedurende de ontwikkeling van de copla.
Geschiedenis van de Tango’s van Granada
De flamenco tango’s worden beschouwd als een van de meest basale palos van dit artistieke genre. Een vrolijke en levendige stijl die, samen met de bulería, deel uitmaakt van de feestelijke palos van deze kunstvorm. Maar weet je waar ze vandaan komen en hoe ze tot op de dag van vandaag zijn ontstaan?
Oorsprong
Over de oorsprong van flamenco tango’s zeggen sommige theorieën dat ze zijn ontstaan tussen Cádiz en Sevilla, nadat ze zich eerder hadden verspreid vanuit Zuid-Amerika. Hoewel sommigen zeggen dat ze uit Cuba kwamen. Maar hoe dan ook, de waarheid is dat ze pas in het midden van de 19e eeuw in Spanje aankwamen. En uiteraard hadden ze in Andalusië niet dezelfde muzikale structuur als de flamencotango’s van vandaag.
Beetje bij beetje verloor de tango zijn Amerikaanse accenten en kreeg het steeds meer een flamenco-identiteit. De tango consolideerde zich als dans in Jerez, Cádiz, Triana, Jaén, Málaga en Granada. Maar misschien is de Tango’s van Granada zijn degenen met de meest Arabische soniquete, wat te maken heeft met het feit dat Granada het laatste Nasrid koninkrijk was, waar een indrukwekkende mix van culturen was, zoals de zigeuners, de moslims en de achtergebleven christenen.
Zo werden de tango’s van Granada gekenmerkt door de karakteristieke zigeunersfeer van de grotten van Sacromonte. Gebaseerd op het ritme van de “tangos flamencos”, krijgen ze hun unieke fysionomie in Granada.
Ontwikkeling
De Tango van de bloem lijkt de oudste te zijn, omdat het deel uitmaakt van de zambra. De zambra is een choreografie gebaseerd op de Boda Gitana. Aan het begin worden alle bruiloftsliederen uitgevoerd en dan wordt de bruid gepresenteerd terwijl ze een tango danst met een bloem in haar mond. Vandaar de naam. Hoewel het ook bekend is onder andere namen zoals Tangos de Candil, Tangos de la Azucena, Tangos de los Merengazos of Tango de Falseta.
Een andere stijl is de Tangos del Camino, die normaal gesproken door een vrouw alleen werd gedanst, hoewel hij ook met een man kon worden gedanst. Maar de Tango del Petaco valt ook op, die werd gekenmerkt door zijn komische teksten. Het werd meestal gedanst door een oudere vrouw, omdat de beweging van een jonge vrouw te provocerend was voor die tijd.
Onder de zigeuners die de Spaanse Burgeroorlog ontvluchtten en zich vestigden in de grotten van Sacromonte, de Tangos del Cerro. Dit type zang werd gekenmerkt door een levendiger ritme.
Kortom, tango’s zijn een klassieker geworden in elk repertoire. een klassieker in elk repertoire vanwege het vrolijke en aanstekelijke karakter. Natuurlijk heeft de flamencogitaar in dit type dans een ideale stijl gevonden om zich uit te drukken, zowel ritmisch, harmonisch als melodisch. En de dans, dankzij het ritme en de maat, laat de artiest schitteren met briljante bewegingen vol passie. Een stijl die op geen enkel flamencofeest mag ontbreken.
